W ramach projektu planuje się ocenę jakości biotopu głuszca w 4 ostojach tego gatunku, (po jednej na terenie Nadleśnictw Pieńsk i Żagań oraz dwie w Nadleśnictwie Wymiarki), które nie zostały ocenione w ramach programu realizowanego przez Polskie Towarzystwo Ochrony Ptaków „Krajowy program ochrony populacji głuszca". Najistotniejsze znaczenie dla kondycji danej populacji ma jakość biotopu w promieniu 1,5-2 kilometrów wokół tokowiska (Storch, 2001). Dlatego też ocena biotopu wykonana będzie na powierzchniach 900-hektarowych w każdej z ostoi w miejscach historycznych tokowisk, gdzie do niedawna głuszce jeszcze występowały. Prace prowadzone będą z wykorzystaniem tzw. Wskaźnika Przydatności Biotopu (HSI), który w ostatnim czasie znajduje coraz częstsze zastosowanie zarówno w ochronie przyrody, jak i w zarządzaniu populacjami dzikich zwierząt. Wskaźnik ten jest matematycznym modelem zawierającym syntezę dotychczasowej wiedzy na temat wymagań środowiskowych głuszca (Storch, 2002). Model HSI obejmuje ustalenie oraz ocenę zmiennych środowiskowych odgrywających istotną rolę w funkcjonowaniu populacji głuszca (m.in. klasa wieku drzewostanu, zwarcie głównego piętra drzewostanu, obecność luk, udział sosny w głównym piętrze drzewostanu, zwarcie i skład gatunkowy podrostu i podszytu, % pokrycia dna lasu przez borówkę (Vaccinium spp.) oraz gatunki z rodziny wrzosowatych (Ericaceae), wysokość warstwy runa a następnie połączeniu ich w postaci matematycznego wzoru. Wskaźnik HSI może przyjmować wartości od 0 (biotop nieprzydatny) do 1 (biotop optymalny, czyli taki, który charakteryzuje się największą przydatnością z punktu widzenia wymagań głuszca oraz umożliwia potencjalnie osiąganie najwyższych zagęszczeń tego gatunku). Przed przystąpieniem do oceny jakości środowiska bytowania głuszca w ostojach tego gatunku na terenie objętym projektem przeprowadzone zostanie szkolenie teoretyczne oraz warsztaty terenowe z zakresu praktycznego stosowania indeksu HSI.